Plattdeutsche GedichteAuf Münsterländer Platt Von: Otto Pötter |
|
|
|
Aobend an’ See
Von Otto Pötter
Still un blenkern ligg de See
in de warme Aobendsünn.
An ’t anner Ufer steiht ’n Reh.
Still kick et hauch, so üm sick rüm.
Off et mi süht an miene Stelle,
achter Röhricht an den Weiher?
Üm mi stigg jüst ne Libelle;
se dreiht aff, hen to den Reiher.
De kick nich rechts un kick nich links,
de kick bloß stump, egaol up’t Waater.
Dat is mit em villicht ’n Dings,
’n Erpel mäck auk all Gesnaater.
Stief steiht de Reiher, ganz alleen,
as harr he sömms sick dao vergiätten.
Doch kick he dao, up Stelzenbeen,
gedüllig nao sien Aobendiätten.
Dat Waater aower, spieggelblank,
süht uut, as gaff ’t nich eene Barbe.
Klook sind de Fiske, Gott sei Dank,
auk wenn de Reiher denkt: Ick darbe...
Daoför singt nu de Gaitling hall
sien schönste Aobendliedken.
De Sönne sackt lück deeper all;
egaol, ick gönn mi noch ’n Tietken.
Still
Von Otto Pötter Still, sachte an un lück sinnig. Nich so luut, daoför aower stimmig.
Heel deep uut’ Hiärt
klingt nix verkehrt...
Ja se sind schön, düsse sinnigen Tön. Se röhrt us an un doot guet Jan un Mann. Maaket licht un beschwingt,
dat de Siäl in us singt. Sing doch mit, summ ganz sacht eenfach mit: Hmm, hmm, hmm, hmm... Still, laot et buuten män huulen. Un de Trampels laot roopen un muulen.
All dat vergeiht,
wenn’t binnen blaiht... Ja se sind schön, düsse sinnigen Tön. Se röhrt us an un doot guet Jan un Mann. Maaket licht un beschwingt,
dat de Siäl in us singt. Sing doch mit, summ ganz sacht eenfach mit: Hmm, hmm, hmm, hmm... Still, laot nao binnen mehr Ruhe; guet verwahrt es ’n Schatz in de Truhe. Dann bis gar sehr, sehr guet tofriär... Ja se sind schön, düsse sinnigen Tön. Se röhrt us an un doot guet Jan un Mann. Maaket licht un beschwingt,
dat de Siäl in us singt. Sing doch mit, summ ganz sacht eenfach mit: Hmm, hmm, hmm, hmm... Still, in de Aog sick es kieken.
Daobi auk maol ’n Aoge tokniepen.
Ganz still sick guet sien, mäck licht un fien...
Ja se sind schön, düsse sinnigen Tön. Se röhrt us an un doot guet Jan un Mann. Maaket licht un beschwingt,
dat de Siäl in us singt. Sing doch mit, summ ganz sacht eenfach mit: Hmm, hmm, hmm, hmm...
Alleene met ’n schönet Book
Von Otto Pötter
Öfters küer wi so daoher,
dat versteiht kien Mensch nich mehr.
De Kopp denkt sick Gott weet wat uut
un mäck üm nix ’n graut Geluut.
Du simmeleers un denks: Wat nu?
Met so wat kuemm ick nich up Du.
Un lutt et noch so klook, apatt,
de Kopp de suuset di bi dat.
Wu schön daogieggen is et dann,
wenn man in Ruh sick setten kann –
alleene met ’n schönet Book.
Dat mäck tofriär un nich bloß klook.
Dann häff dat Hiärtken auk es wat –
un dat erst recht met use Platt!
Denn wat dao steiht, dat döt di guet,
wenn auk dat Liäsen länger duert.
Drüm nemm di Tiet, nich Schwupdiwup –
daoför gaoht Hiärt un Siäl wiet up.
Et mäck di froh, wat ick di sägg,
drüm legg dat Bööksken nich glieks weg.
Ja, sitts du erst es guet daobi,
so mäck dat Book glieks mehr uut di.
Villicht kümp di dann gar in ’n Sinn:
Düt Book, et is för mi ’n Gewinn!
|